کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : محمد فردوسی     نوع شعر : مدح     وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن     قالب شعر : ترکیب بند    

 ما شیعه ایم وشیعه ی مولا شدن خوش است         در بین نوکـران علی جـا شدن خـوش است

دریــا علـی و قــــطره تمامــــی کائــــنات         قطره به قطره راهی دریا شدن خوش است


ما بــی علــی محـلّی از اِعراب نیستـــــیم         بـــا مرتضی هر آینه معنا شـدن خوش است

یک «یا علی» بگـو که مسیحـا دمت کـنند         یک یا علی بگو که مسیحا شدن خوش است

قبــــله عــلــــی و قبــــله نمــا فاطمه بُـوَد         در روبـروی کعـبه فقط تا شدن خـوش است

سوگند می خورم به علی که در این جهان         تنها گدای حضرت زهــرا شدن خـوش است

سلمان شدن هـمـان و سلیمان شــدن همان         با نــــوکـــری فــاطـمـه آقا شدن خوش است

تنـها گـلـی که سر سبد خلق عـالم اســــت

روح دو پـــهــــلوی نبـی الله خـــاتم است

آمـــــد کسی کـــه خـیـر کثیـر پیمبر است         خیر کثیر ... نه ... نه .به  والله کوثر است

بی فــاطمه که شیر خدا همسری نــداشت          بی شک و شـبهه فـاطمه همتای حیدراست

وقتی عــلی و فاطــــمه آییـــــنه ی هم اند          بــا این حساب فــاطمه هم مرد خـیبر است

حتی ابــونعیـــــم و سیوطـــــی نوشته اند          از مــریم و خدیجه و حـوا هم او سر است

من مــانده ام که روز جزا او چه می کند          باچادری که سایه ی صحـرای محشـراست

محشر مقام فــاطـــمه محـــــشر به پا کند          روز جــــزا شـــفاعت او چیـز دیگر است

او مـادر حسین و حسن...مادر همه است          روز تولــــدش به خـــــدا روز مادر است

اخلاص و قدر وفاطر و نور وتبارک ست

مـــــیلاد بــــا سعادت کـوثر مبارک است

زهــــرا هــــمان که آیـنه ی کـردگـار بود          خورشید، در مقـــــابل نــــورش غبار بود

سلمان چه دید؟ دیدکه مـی چــرخد آسیاب           وقتی کـــــه او مـــــقابل پروردگـــار بـود

نُه سال نَه  که از ازل .. آغاز بی زمــان           حیدر «خدای عشق»به عشقش دچــار بود

هر چار فصل عـمـر علـی از وجـــود او           اصلاً خـــــزان نداشت تــــــماماً بهار بود

تکـبـیـر و حمد و گفتن تسبیـــح جای خود            تسبیــــح او به ذکر «علی» در شمار بـود

زهـــــرا نـگــو بگـو اسـد شیر حق، علی            با تــیغ خطبه اش دو جهان تار و مـار بود

حامی محکم و پر و پا قـرص مرتضاست            حیـــــدر بــــدون فـاطمه بی ذوالفـقار بود

وقتی که ذوالفـقـار علی رام فــاطمه است

حتـمـاً «وَ إن یکاد» علـی نام فاطمه است

خورشید مصطفی که ضُحایش زبانزد است           مصداق هل اتی ست،عطایش زبانزد است

جبـریل هم ز سفره ی او رزق می گرفـت           زیـــــرا شنیده طــعم غذایش زبانزد است

بیتش شده محل عبـور و مـــــرور وحــی           پیغمبــر است و غار حرایش زبانزد است

آیینه ای کــه پرتـــــو او را کســـی نـدیــد           رفته به مــادرش که حیـایش زبانزد است

همســـایه از دعای شبش نور می گـرفـت          در بین خاص و عام دعــایـش زبانزد است

یک پنجم زمــــیـن به صــداقـش در آمـده          با این حــساب، لطف خــدایش زبانزد است

آری خـدا خدایی خـود را به پـاش ریخت          اصلاً عجـــیب نیست بهــایش زبـانزد است

مریم اگر دو وعـده غـذاش آسمانـی است

زهـــرا همیشه مائـده هاش آسمـانی است

ای مادری که خلقت عـالــم به نـــام توست          دنـیا هـــــنوز محـــــو شـکوه مقام توست

آدم بـــــه اســــم اعظم تــــو ارتـقــا گرفت          این هم یکی ز معـجزه ی خـتـم نام توست

«یا فــاطـرُ به فاطمه» ذکر گشــایش است          این تــازه گوشه ای زفیوضات عام توست

ای کـوثــری که ساقــی تو مرتضــــی بُوَد          تنها نه او .که کلّ جهان مست جـام توست

حتّی نبی که اوج مقــامش مُبــــرهـن است           بــــا پا شدن به پای تو در احتــرام توست

آیات هــل اتــی که نشانی ز بـنـدگـی است          یـک چشمه از سحاب ثواب صیــام توست

روزی سه بارکارتوشمس الضّحـایـی است          با ایــــن حساب رونــق ما از قـوام توست

 یک آسیاب دستی و یک قطعه ی حصیــر          این ها هـمـان جهیـزیه های امام تـوست...

این ها نشان دهنده ی زهـد و کـرامت است           یعنــــی کـه سـادگـی و قناعت پیام توست

مــادر! اگـــر چه رنـج فـراوان کشیده ای          می آید آن زمان که دوعالم به کــام توست

با پهلوی شکسته و کـودک به روی دست         مــــی آیــــی و تــقاص مــدینه کلام توست

این بیت آخــر اســــت نوشــــتم برای تـو

هستی مـــــن فـــدای تـــو و بچـه های تو 

: امتیاز
نقد و بررسی

بی فــاطمه که شیر خدا همسری نــداشت          بی شک و شـبهه فـاطمه همتای حیدراست

حورا الانسیه شدنش جـــای بحث داشت          از بس که این فرشته نمایش زبانزد است

مدح حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : محمود کریمی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

جنت كه خود به نام شبستان فاطمه است        ســــجـاده اى به گوشه ايوان فاطمه است
بال فرشتـــــگان خـــــدا غـــرق حسرتِ        خـاك گلين حجــره طفــــلان فاطمه است


فرموده مصــــطفی كـــه فدايش شود پدر        روحى كه هست درتنم ازآن فاطمه است
نــــام عـــــلى شـــده بـه عدد با نمك يكی          نـام على خودش ز نمكدان فاطمه است
تنها نه جلوه گـاه رخش مهــــر و ماه شد          چشمــان حيدر آينه گردان فاطمه است
مشهور شد حسن به كرامت در اهل بيت          خوان حسن، نتيجه احسان فاطمه است
عالم تمــــام بـــى سر وسامـان كربلاست          اما حسين بى سرو سامان فاطمه است
آنكه به او همه شهدا غبطــــه ميخورنـــد          باهردودست دست به دامان فاطمه است
تيغ كلام و خطبه زينب به شـــهر شــــام          تفسيــــر آيه آيـــه ی قرآن فاطمه است
عالــــم تمام، ملـــــك عــلى شير لافتاست          ايران ميان اين همه استان فاطمه است
در آستـــان قدس رضا، نور مادرى است          يعنى رضـا نگين خراسان فاطمه است
ما سربلنــد و ســــينه ستبـــــر و سرآمديم          ايـــن اقتدار ما، ز شهيدان فاطمه است
با اين حســــاب قبـــــر شهيــدان بى پلاك          پــــايين پــــاى مرقد پنهان فاطمه است
عارف كسى شده است كه زهراست قطـــب او          فانــى در بـلا شدن عرفان فاطمه است
حجت تمام كرد بـــه آيــــات و محكـــمات          اين اشكها ز غربتِ برهانِ فاطمه است
عشق على چنـــــان زده آتــــش به جان او          در، مشتعل زسينه سوزان فاطمه است
در بارگــــاه قدس كـــــه جاى ملال نيست          چشمان قدسيان همه گريان فاطمه است
مانده است ذوالفقار على، در نــــيام صـبر          قلـب خداى صبر، پريشان فاطمه است
شرمنـــــده شد علـــى ز پيمبر كه گفته بود          شير خــــدا هميشه نگهبان فاطمه است

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : مرتضی امیری اسفندقه نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : قصیده

هر کس هرآن چه دیده اگرهرکجا تویی          یعــــنی کـــه ابتدا تویی و انــــتها تویی

در تو خـــدا تجـــلی هــر روزه می کند          « آیینــــه تمــــام نمـــای خـــدا » تویی


میلاد تو تولـــد توحیـــد و روشنی است          ای مــــادر پدر! غرض از روشنا توئی

چیزی ندیــــده ام که تو در آن نبوده ای          تا چشم کــــار مــی کند ای آشنا ! تویی
نخل ولایت از تــــو نشسته چنین به بار          سرچشمـــــه فــقــــاهت آل عبــــا تویی
غـــیر از علی نَــــبُوَد کسی همطراز تو          غیر از علی نــــدید کسی تــا کجا تویی
تو با علی و با تـــو علـــی روح واحدید          نقش علی است در دل آیـــینه، یا تویی؟
شوق شریـــف رابــطه های حریم وحی          روح الامین روشــــن غـــار حـرا تویی
ایمان خلاصه در تو و مهر تو می شود          مکه تویی، مدینــه تویــــی، کربلا تویی
زمزم ظهــور زمزمه های زلال توست          مروه تویی ، قداســت قدسی ! صفاتویی
بعد ازتوهرزنی که به پاکی زبانزداست          سوگند خورده است که خیرالنســـا تویی
شوق تلاوت تو شـــفا مــــی دهد مــــرا          ای کوثر کثیـــــر ! حدیــــث کـسا تویی
آن منجی بزرگ که در هر ســحر به او          می گفت مادرم به تــضرع بیــا ! تویی
آن رازسربه مهرکه «حافظ»غریب وار          می گفت صبــح زود به باد صــبا تویی
هنگام حشر جز توشـفاعت کننده نیسـت          تنهاتـــویــــی شفیعــــه روز جــزا تویی
در خانــــه تـــو گوهر بعثت نهفته است         راز رســــالـــت هـــمه انبیــا تــــویــــی
«آنان که خاک را به نظــر کیمیا کننـد»          بی تو چه می کنند؟ تویی کیــمیا تویـی
قرآن ستوده است تورا روشـن و صریح          یعنی که کاشف همـــــه آیـــه هــا تویی
درد مرا کــــه هیـــــچ طبــیبی دوا نکرد          آه ای دوای درد دو عـالــم! دوا تـــویی
من از خدابه غیر تو چـیزی نــــخواسـتم          ای چلــچراغ سبــز اجابـت ! دعا تویی
«پهلوشکسته ای توو من دل شکسته ام»          دریابم ای کــــریمـه کـه دارالشفا تویی
ذکر زکیّـــه تــو شب و روز با من است          بی تاب و گـرم در نفـس من رها تویی
کی می کنی نگـــاه به این لعبتـــان کـور         با من در ایـــن ســراچه بازیچه تا تویی

پیچـــــیده در سـراسر هستـــی نــدای تو          تنها صدا بمـاند اگــــر، آن صـدا تویـی
گفتم تو ای بزرگ! خطای مـــرا ببخـش          لطفت نمی گذاشت بگویم« شما» تویی
باری، کجاست بقعـــه قبــــر غریب تو؟          بر مـا بتـــــاب، روشــنی چشم ما تویی‬

: امتیاز

سرود ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : امیر عباسی نوع شعر : سرود وزن شعر : قالب شعر : غیرکلاسیک (سرود،زمزمه،نوحه)

پخش سبک

زیـبــا جشن ولادت نــور دل طاهـا باشد           نام زهــرا روشنـگــر تاریکی دلـها باشد

این کوثر پیغمبر و خدیجه  کبــری باشد           صلوات زهــرایـی را همه با هم کنیم آوا


الـلـهــم صـلّ عـلــی فــاطـمــة و ابـیـهــا

و بعلـهـا و بنیـهـا و سرّ المستـودع فیـها

یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه (2)

 ******************************

مبارک است بر شـیـعـیـان تولد دخت احمد           عـصمت حق آمد دنیا، آیینه حـی ســرمد

خنده نشسته بر لب و روی زیبای محمد           بگو که یا رسول الله عیدی بده به جمع ما

الـلـهــم صـلّ عـلــی فــاطـمــة و ابـیـهــا

و بعلـهـا و بنیـهـا و سرّ المستـودع فیـها

یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه (2)

 ******************************

خوبان همه در رتبه چون غلام تو یا فاطمه           عیـن کـلام کبـریا ، کـلام تو یا فـاطـمه

ما شیعه ایم از رحمت مدام تو یا فـاطمه           محبوبه ذات خدا ، ملیـکه ارض و سما

الـلـهــم صـلّ عـلــی فــاطـمــة و ابـیـهــا

و بعلـهـا و بنیـهـا و سرّ المستـودع فیـها

یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه (2)

 ******************************

تــاج ولایت شما تا به ابد بـر سر ماست           گــواه عــاشقی ما همیشه چشم تــر ماست

این جان ناقابل هدیه، بهر روز مادر ماست           شما هم ما را دعا کن تا که شویم اهل تقوی

الـلـهــم صـلّ عـلــی فــاطـمــة و ابـیـهــا

و بعلـهـا و بنیـهـا و سرّ المستـودع فیـها

یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه (2)

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد یا ضعف محتوایی و معنایی در مصرع اول بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و همچنین انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

مبارک است مبارک است تولد دخت احمد           عـصمت ذات الـهـی ، آیینه حـی ســرمد

غنچه زده شور و شادی بر گل روی محمد           بگو که یا رسول الله عیدی بده به جمع ما

خوبان همه در رتبه چون غلام تو یا فاطمه           کـلام وحـی الـهـی ، کـلام تو یا فـاطـمه

ما زنده ایم از رحمت مدام تو یا فـاطمه           محبوبه ذات خدا ، ملیـکه ارض و سما

سرود ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : امیر عباسی نوع شعر : سرود وزن شعر : قالب شعر : غیرکلاسیک (سرود،زمزمه،نوحه)

پخش سبک                به گل طلعت او هر دو جهان زیبا شد

ذکر جان و دل ما سوره ی اعطینا شد


عصمت کبری خوش آمــد خوش آمد         بضعه ی طاها خوش آمد خوش آمد

یــاور مــولا خــوش آمــد خوش آمد           امّ ابـیـهــا خــوش آمــد خوش آمد

امّ ابیها یا زهرا (۳ ) سیدتی یا فاطمه

**********************************

آمده فاطمه غرق شعف شد هر دل

رحمت خاص خدا گشته به عالم نازل

روح مـنـاجــات عــالــم یــا زهــرا          قبله ی حـاجــات عالم یــا زهــرا

کـعـبـه و میـقـات عالم یــا زهــرا          مــادر سادات عــالـــم یــا زهــرا

امّ ابیها یا زهرا (۳ ) سیدتی یا فاطمه

**********************************

سائلِ دربه درِ بی سروپا را بطلب

دل ما تنگ مدینه شده ما را بطلب

مـهــر تو در سرشت ما یــا زهــرا         پــاکی سـرنــوشت مـا یــا زهــرا

قسم به رضوان و جنت ، که باشد        تــربت تـو بـهـشت مــا یــا زهــرا

امّ ابیها یا زهرا (۳ ) سیدتی یا فاطمه

**********************************

به لب اهل سما، کوثر و هم تبارک است

جشن میلاد گــل یــاس نبی مبارک است

ای همه ی هست طاها؛ یــا زهــرا         مـظـهــر آن حی یکـتــا؛ یــا زهــرا

مــادر مـهـربــانی هــا؛ یــا زهــرا        ملیـکـه ی ارض و سما؛ یــا زهــرا

یا زهرا یا فاطمه (۳) سیدتی گل حیدر

**********************************

عصمت ذات خدا دیده گشوده به جهان

خـنــده از مقدم او بر لب هر پیر وجوان

شفیعه ی مـحـشر آمد خــوش آمد        حـبـیـبــه حـــیــدر آمد خــوش آمد

به نخل عصمت بر آمد خوش آمد        عــزیــز پـیـغـمـبـر آمــد خوش آمد

یا زهرا یا فاطمه (۳) سیدتی گل حیدر

 **********************************

فاطمه یا فــاطمه ذکر دل اهل ولاست

روضه و جنت ما ، مدینه و کرببلاست

ما همه مدیونت هستیم یــا زهــرا         بر سر راهت نـشـستیم یــا زهــرا

دل به ولای تو بـسـتیم یــا زهــرا         فـدای حـسـیـنـت هستیم یــا زهــرا

یا زهرا یا فاطمه (۳) سیدتی گل حیدر

: امتیاز

سرود ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : نوید اطاعتی نوع شعر : سرود وزن شعر : قالب شعر : غیرکلاسیک (سرود،زمزمه،نوحه)

پخش سبک

از کــرم تو فــاطمه عمری زیر دینم          دعــای تو باعث شده نــوکر حسـیـنم

دل،دلِ بیتاب من ، نور تو مهتاب من          فخر من اینه فقط ، حسینت ارباب من


فاطمه یا فاطمه، فاطمه یا فاطمه (۲)

****************************************

ساقی کوثـر حـیدره کوثــرش تو هستی          هرکی حسینو دوست داره مادرش توهستی

عشق تـو دیـن مـنـه ، مُهر جـبین مـنـه          ریشه ای از چادرت ، حبـل المتین منه

فاطمه یا فاطمه، فاطمه یا فاطمه (۲)

****************************************

دست گــدایــی منــو لطف بی کرانت          دل هــوایـی مـنــو  قـبــر بی نـشـانت

این آرزوی منه، با اشک و با زمزمه          وعــده ی دیــدار ما، تو حـرم فاطمه

فاطمه یا فاطمه، فاطمه یا فاطمه (۲)

****************************************

یا فاطمه این قلب من، بسته با تو عهدی          من میخوام کربلا باشم، درحضورمهدی

یا حضرت فــاطمه ، این خواهش قلـبمه          تذکره مو امضا کـن، میخوام برم علقمه

فاطمه یا فاطمه، فاطمه یا فاطمه (۲)

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : ناشناس نوع شعر : مدح وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : قصیده

جلوه گاه عصمت و معـیار ایـمان فاطمه            روح و جان مصطفی محبوب جانان فاطمه

مظهر اوصاف ذات کردگار ذو الجـلال            در رضای و در غضب مرآت یزدان فاطمه


احـمـد مـخـتــار آمـد عـطـا از کــردگار            هست او را کوثر و خیر فراوان فاطمه

طاهره، روح و زکـیّه، نام او باشد بتول            حـانـیـه، صدیقه، عـذرا، مهرتابان فاطمه

راضیه هــم بر قضا و بر رضای کبریا            زین سبب مرضیه باشد نزد جانان فاطمه

نـوریه، منصوره، حورا، مریم کبری بود            سیــده، مـحـدثـه، مـام امـامـان فــاطـمـه

نــور زهرا می درخشیـده به هنگام نماز            عرشیان را اختر و شمس فروزان فاطمه

مــریـم و آسیــه فـخـر بـانـوان عـالـمـند            لیک آن دو چون قمـر خورشید تابان فاطمه

اُسوه صبر و شهامت، عـزت و آزادگی            هـم مجاهـد در ره اسلام و قرآن فـاطمه

با خـدیجه گفتگو قبل از ولادت می نمود            مام را هم مونس و هم نور چشمان فاطمه

گر نبودی مرتضی کـفوی برای او نَـبُـد            یاور و هم رزم آن یعسوب ایمان فاطمه

گفت پـیـغـمـبـر فـدای او بـود بــابـای او            پارۀ تن مصطفی را، روح و ریحان فاطمه

در بر معـبود یکـتـا آن دُر نیکو سرشت            روح پاکش خاشع و هم جسم لرزان فاطمه

پــارســا و زاهــد آن ذرّیـه خیـرالـبـشـر            مـقتدا بر زاهدان و پـارسـایان فــاطـمـه

مستمـدان را بُـدی او دلنـواز غـمـگسـار            در قـیامت هست شافع بر محبّان فاطمه

رخت نو پوشید او را مصطفی بهر زفاف            داد آن را در ره حق، بـیـنوایان فـاطـمه

زیوری کان هدیه از دخت گرام حمزه بود            کـرد انفاق، اُسوه نیکی و احسان فاطمه

در سخن گفتن چو پیغمبر نبودی جز بتول            در فـضـایل وارث ختم رسولان فاطـمه

مهر افزون داشت او برهمسر خود مرتضی            یـاور آن شهـسـوار دین و ایـمان فاطمه

بهترین وصف زنان حفظ حجاب وعفت است            باشد این از گـفـته های جاودان فــاطمـه

در حیا و شرم بودی بی نظـیر آن پاکدل            از علی هم رنج ها می کرد پنهان فاطمه

خطبـۀ غـرّای زهــرا بر کـمال او گـواه            آسـمــان معرفت  را مــاه تـابان فـاطمه

آفــرینش جملگی صنع خدای قادر است            غــایت آن طـاعت حق در بـیان فاطـمه

جملۀ توحـید را تأویل نَـبوُد جز خلوص            هست تأویل خلوص و متن ایمان فاطمه

نورقرآن ساطع وشرع خدا را ناطق است            پیروان را می رساند تا به رضوان فاطمه

بــوسه بر دستش پیمبر زد ز روی احترام            نزد او محبوب تر از جمله خوبان فاطمه

آه از بــیــداد هـا و ظـلـم هـا بـی شـمـار            دید بعد از مرگ پیغمبر به دوران فاطمه

صورت زهرا کبود از سـیلی ناپاک شد            چهره ازهمسر همی می کرد پنهان فاطمه

محسنش مقتول و پهلویش ز ضرب در شکست            درمیــان آن در و دیــوار نـالان فاطـمه

در جوانـی دیـده از دنـیای فانی بست او            شد شهید اندر ره معشوق و جانان فاطمه

عاشقـا گر حُبّ زهرای بتولت بر دلست            پیروی کن از مـرام فخر نسوان فـاطمه

: امتیاز
نقد و بررسی

رخت نو پوشید او را مصطفی بهر زفــاف          داد آن را در ره حـق ، بـیـنــوایــان فـاطـمـه

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مولود یه وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مربع ترکیب

تو ای جــمــادی دوم سلام بر مــاهت          سلام بر تو و بر قدر و عزت وجاهت

بگرد ای شده چـشـم ملک قــدمگاهت          بگرد ای هـمه دست خدا بــه همراهت


وان یکاد بخوان روی حق تماشا کن

وضـو بگیـر ز کوثـر ثـنای زهرا کن

خدای عزوجل مظهـرت مــبارک باد          الا رسـول خـدا کــوثـرت مبـارک باد

خدیجه! دخت پدر پرورت مبارک باد          علی ولـی خــدا! همسرت مبارک باد

خدا بـه قلب رسـول خدا صفا بخــشید

تمام هستی خود را به مصطفی بخشد

الا محـمـد، امــروز کــوثـــرت دادیـم          نـمــاز آر که زهــرای اطهرت دادیم

قسم به قدر که از قدر بـهـتـرت دادیم          نکــوتـر از پـدران تـو دخترت دادیم

چه دختری که پدر پروراست یا احمد!

تمام نسل تو زین دختر است یا احمد!

جـمـال غیـب الهـــی شــده تمـــاشایی          به چشــم پاک محمد به حُسن زهرایی

هــزار مـرتبــه بــر او ســلام زیبایی          امیـن وحــی به خاکش کند جبین‌سایی

خدا به ختم رُسُل داد کـــوثر خود را

فقط نـه کوثـر، روح مطهـر خود را

نبی گرفته در آغوش هم چنان جانش          به خنده گفت که جان پدر به قـربانش

خـدای عــزوجـــل آمــده ثنـــاخوانش          زمـــینـیــان و ســـمـاواتیان مسلمـانش

تمـام سوره ی فرقان و نورطلعـت او

به صنع خویش ببالد خدا ز خلـقت او

پیمبران! همه در مکـه ازدحــام کنید          بـه حـــــرمت قـــدم فاطــــمه قیـام کــنید

از ایـن ولادت و مولـود احترام کنید          به مادرش همه از جان و دل سـلام کنید

زهی خدیجه! که روح مطهر آوردی

تـو از دل صـدف نور! گوهر آوردی

چه دختری که خداوند کوثرش خوانده          علـی ولی خــــدا رکن دیگرش خــوانده

بهشت نیـز بهـشت پــمبـرش خوانـده          پیمبر از شرف و قــدر، مادرش خوانده

عجیب نیست که مام نبوتش خــوانند

دوازده حجج ‌الله، حـجــتش خــوانـند

چه زهره‌ای که خداوند خوانده زهرایش          گــرفتـه چشـم خـدا نـور از تـماشایش

دعــای نــور بــود آیـــتــی ز سیمایش          ســلام دائــم پیـغـمـبـــــران گـوارایـش

نبی به حجره ی نورانی‌اش سلام کند

به پیش پـاش به امــر خــدا قیـــام کند

رخش صحیفه ی نوراست وسین فرقان است          نه بضعـه ی نبـوی بلکه برنبی جان است

خدا گواست که مهرش تمام ایمان است          زبـان فـضـهٔ او هــم زبـان قـرآن است

شنیده‌ایـد به هـر خــــلوتـی و انجـــمنی

نگفت فضه ی او جـز کلام حق سخنی

الا که دخـتــر یــاسین و مــام طاهایی          امـیـنه، طاهره، صدیقه، زهره، زهرایی

ائـمـه‌انـد همـه گــوهـر و تــو دریــایی          فقــــط نـه مــــادر ســادات، مـادر مایی

که بر زنان جنان سروری کند جز تو؟

که بهر شیعه ی تو مادری کند جز تو؟

تو مـادر همـه خوبــان روزگاری تـو          تو اختــیار قیــامت به دســــت داری تو

تو در وجـود رسـول خــدا قراری تو          تو در دل هــمگــان صاحب مــزاری تو

تو جان ختم رُسُل هستی و ابوالحسنی

تو مـادر همـه پیغمبـران، تو پنـج تنی

تو مرغ حقّی و توحید آشـیانه ی توست          بهشت قرب خـداوندگار خانه ی توست

نشان کعبه ی دل قبـربی ‌نشانه ی توست          سلام گـرم محـــمد بـه آستانه ی توست

درود خــالـق هستی به روح پاکت بــاد

ســرشک دائم «میثم» نثــار خاکت بـاد

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : سید حسن خوش زاد نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل قالب شعر : مثنوی

شـب فــرخـنـدهٔ مـیـلاد زهـراسـت            فـروغ مـعـرفت ازمکــه پـیداست

خــدا امـشب در رحـمـت گـشـوده            غــــبــار از دیـــدۀ خــاتــم زدوده


مـلائک در سـمــا تـسبیــح گـویان            خـلایق در زمین تــوفیـق جـویان

ســرور رحــمـة للـعالــمین اســت            پیام آور ز حق روح الأمین است

مـحـمـد! سِــرّ حـق را کـس نـداند            حبـیـبـا حــق ســلامت می رسـانـد

دو چشمت روشن از دیدار زهــرا            بـهــشـت آئـیـنـه رخـســار زهــرا

چــه زهــرا شـاهکـــار آفــریـنـش            حیــا و معـرفـت او را گــزیـنـش

چه زهــرا جـلــوۀ جــذاب هـسـتی            چه زهـرا تـرجـمان حـق پـرستی

چه زهرا آن که طاووس جنان است            عـروس بــی مثـال آسـمـان است

چه زهــرا از پـیـمـبـر یادگاراست            زنـان را بهـتـرین آمـوزگار است

چــه زهـــرا هـمـســرشـاه ولایـت            مـــدال ســیـنــۀ خـــتــم رســالـت

چه زهـرا کل هستی را دلیل است            ارادتـمـنـد کـویش جـبـرئیـل است

اگر یک لـحـظـه لبـهــایش بخـنـدد            خــدا درهــای دوزخ را بــبــنــدد

عجب گسترده خوانی حضرت دوست            که عـالم ریـزه خوار سفرۀ اوست

جهان مست از می گل فام زهراست            علی خود جرعه نوش جام زهراست

نـگـیــن زهـد در انـگـشـتر اوست            عــفـاف و معـنویـت زیور اوست

فــدک دیـبــاچــه ای از خاطـراتش            جـهـان ســیـراب از آب فـراتــش

قــمــر شــرمـنـده از انوار رویش            جـهـانـی بـسـتـهٔ یـک تـار مـویش

حــیــا در حـیـطــۀ کاشانه اوسـت            ولا در چــار چـوب خـانـۀ اوست

زلال اشــک در پـیـمــانــۀ اوست            عـلـی هــم سـاقــی میـخانۀ اوست
عـلــی با آن هــمــه دانـسـتـنـی ها            نمی گـفــتـا سـلـونـی پـیـش زهــرا

که زهرا خود؛خود آموز خدائیست            خـدا را کـی دگـر با او جـدائیست

قــیــام قــائــم از هـنـگـامـۀ اوست            شـفـاعــت اولـیـن بـرنـامـۀ اوست

چــو رو بــر آتش دوزخ بـگـیـرد            بـه پـاس حـرمـتـش آتـش بـمـیـرد

الا ای دخـــتــر خـتــم رســــالــت            تـو را ســوگـنـــد بـــرشـاه ولایت

تو گر مــا را نـبـخـشی وای بر ما            بـه روز واپـسـیـن ای وای بر مـا

غــلام درگـهــت خوش زاد هسـتم            بـه امــیـد شـفـاعــت شــاد هـسـتم

: امتیاز
نقد و بررسی

چــه زهـرا برتــر ازمریم مقامش         هــزاران عــیسی و مـریــم غلامش

مدح حضرت زهرا سلام الله علیها ( زبانحال حضرت)

شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مدح وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن قالب شعر : مربع ترکیب

من کيم جان جهان ممدوحه جان آفـرينـم            مـادر توحـيد و بـانـوی سماوات و زمينم
شمع جمع پنج تن، همسنگر حبـل المتينم            وجه ربّ
العالمين؛ جان ولايت؛ رکن دينم


کوثر و تطهير و قدر و هل اتی و يا و سينم

من کيم زهرای اطهر؛ دخت ختم المرسلينم
کشتی توحيد را سکان منم، لنگر منم من            خاجه لولاک را، دختر منم مـادر منم من
چارده معصوم را گردون منم محورمنم من           مؤمنون من، قدر من، طاها منم؛ کوثرمنم من
گـوهر عـين الحـيـاتـم؛ اختــر برج يقـينـم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم
نخل سرسبز ولايت،اعتدال از من گرفته            صبر و ايثار و فداکاری کمال از من گرفته
مريم عذرا بدان پاکی،
مدال از من گرفته            خانه شير خدا؛ مجد و جلال از من گرفته
خشت خشت آن شده محو دعـای دلنـشينم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم
من کـيـم اُمُّ الولا؛ اُمُّ الـنـبـی؛ اُمُّ الکـتـابـم            من کيم؟صومم، صلاتم، عصمتم؛ نورم، حجابم
من کـيـم بيت اميـرالمـؤمـنـيـن را آفـتابـم            اولين شخصيت عـالـم کند، مـادر خـطابم
برترين مولای خلقت خوانده يار و همنشينم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم
مادری دارم که ذات حق فرستاده سلامش            شوهری دارم که پيغمبر بود محو جمالش
دختری دارم که نور وحی خيزد از کلامش            فضه ای دارم که گيرد مام عيسی احترامش
شيعه ای دارم که خود يارش به روز واپسينم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم
دامـنی دارم که ثــارالله را می
پــرورانـد            مصحـفی دارم که مانند کـتــاب الله مـاند
حجره ای دارم که حتی کعبه آن را کعبه خواند            منطقی دارم که فرياد عـلی را می
رساند
اين من و اين مسجد و اين خطبه های آتشينم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم
هردو بخشيديم با اخلاص و صدق و پاکی دل            من گلوبند و علی انگشتر خود را به سائل
انّـمـا و هـل اتی در شأن ما گـرديد نـازل            من، اميرالمؤمنين، هر دو اوالأمريم، کامل
آری آری اوست زهرا؛
من اميرالمؤمنينم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم
من به روی خلق در از نور داور باز کردم            من به خنده عقده از قلب پيمبر باز کردم
من طناب خصم را از دست حيدر باز کردم           
من به امر رهـبـرم بر قاتلم در باز کردم
من فقـط تنهـا طـرفـدار،امـام الـمـتـقـيـنـم
من کيم زهرای اطهردخت ختم
المرسلينم

لاله ای بودم که دائم بود نیـش خار با من            کس نمی داند چه کرده شعله های نار با من
من نمی گویم چه شد بین درودیوار با من            محسنم داند چه کرده ضربۀ مسمار بامن
نخـل میـثم گـشـته فـریاد دل انـدوهگـیـنم
من کيم زهرای اطهردخت ختم المرسلينم

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : حبیب چایچیان (حسان) نوع شعر : مولود یه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

اي جلوه گاه رحمت يزدان خوش آمدي          اي فيض بخش عالم امکان خوش آمدي
ميـلاد تـو، طليعه زيـبـاي خـلـقت  است          اينک به جمع خاک نشينان خوش آمدي


يــزدان زخلقت تو به عــالــم دميد جان          اي مظهر عنــايت رحمان خـوش آمدي

زهــرايـي وبـتــولي وريحانه ی رسول          اي برترين زجمله نسوان خـوش آمدي
باحسن سـرمـدي به گـلـسـتــان احـمدي          اي نازنين شکوفه ی قرآن خوش آمدي
درمــدح يک عطاي تو آيـات هــل اتـي          اي مادح توحضرت سبحان خوش آمدي
ام ابي و مــادر سـبـطـيـن و زيـنــبـيـن          رکن عـلــي عـالي عمران خوش آمـدي
زهرا،رضيه ،راضيه ،مرضيه ،فاطمه          اسماء تو به شأن تو برهان خوش آمـدي
فـرمـود مصطفـي به تو؛ جانم فداي تو          اي جان ماسوا به تو قربان خوش آمدي
شـهـر مـديـنـه بوي خوش کربلا گرفت          اي مــادر تـبــار شـهـيـدان خـوش آمدي
مهرتــو راه توشه قـبـر و قيـامت است           با مـژده شفاعت و غـفران خوش آمدي
کوثرتوئي وحضرت مهدي زنسل توست          اي چشمه سار خيـر فراوان خوش آمدي
طبع «حسان» زمدح کمال توعاجز است         اي جلوه گاه رحمت يزدان خوش آمدي

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : مجتبی صمدی شهاب نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : ترکیب بند

تا آن زمان که گـردش این روزگار هست          تا آن زمان کـه روز وشبی برقرار هست
کم یا زیاد بـسته بـه میــــزان لطـــف حق          پای پیاده عشـق به هـر دل ســــوار هست


وقتی گدا شدن بـه در دوست عاشقــیست          پس درتمام عمر به هــر لحظه کـار هسـت

مــــا ظــــاهـراً اگـر چه خدارا ندیـده ایم          امـا یــــقیــن کــه جلـوه ي آییــنه دار هست
یک گل رسید ومعنی ضرب المثل شکست          یک یـاس آمــده که همیشه بــهــارهــــست
یک برگ یاس با همه عالم برابــر اسـت

معــــنی یـاس یک کلمه هست ومـادراسـت
هرکس که مادراسـت دوعالم برای اوست          بـام بهشت نقـطه ي پـایـــین پـــای اوســت
مادر شدن بـرای دو عالـم شـرافتـی است          بردخــــتری که گفته پدر هـم فـدای اوست
اوقبل خلقـت آمــده قبــــل از هـمـــه رود          سوی بهشت بــــاغ گلــی که سـرای اوست
شرط وشروط خلقــت دنیاســـت فـاطمــه          این میــــل باطـــنی عمـــیق خـدای اوسـت
آمد کسی که بــــین قنــــوت شــبانــه اش           همواره اسم یک یک همسایه هـای اوست
 تصویر خالصانه ي ذکـر ودعــاسـت او

همــــسایه ي همیــشه ي قرب خــداست او
زهرا فقــط بـرای خـــودش آرزو نــکرد          شــــرح خودش برای کسی موبه مــونکرد
چون پیرمرد کـور زمینــــی زیــاد بـــود          خــــود را برای مـردم این خاک رو نکرد
حتی انار را بـــه بهــــانه طــــلب نمـــود           او جـــز هدایــت همــــگان جستجو نکرد
او دختر پیمـــــبر و یـــک مملکـــت مقام          اما به غیر ســــاده مــــداری که خو نکرد
یکـــبار هم نشد که عــــلی شرمگین شود          از بــــس زخواهـش دل خود گفتگو نـکرد
این گفته گفته ولــی الله اعـــــظــــم است

او مـثـل اسوه ي حسنه بـهر مــردم است
وقتی که بود خوبی او بــی حســــاب بود          وقتی که رفــت آمدنـــــش در حـــجاب بود
او یک سری به عالم مـا زد و زود رفـت          دنـــــیا شــد ابـــر تیـــره و او آفــــتاب بود
درک مقام فضه او هـــم نشــــد نــــصیب          درک مقام او که خودش یک ســــراب بود
ساییده عرش سربه زمین وقت سجده اش          ام العــــبـادت او، و علــــی بوتـــــراب بود
باغ فدک گرفت و بــــه حق خودش رسید          زهرا همیـــــشه اهل حســـاب و کتاب بود
او از شبی که زندگی اش ســاده پا گرفت           انفــــاق کـــــرد و اهــــل مسیر ثواب بود
 مــــا  درکمان به این همه معنا نمی رسد

ما  دستمان به رتـــــبه زهــــرا نمی رسد
اوکوثراست وچشمه ي دریاترین خم است          نوراست ونوربخش سپهراست وانجم است
پیدا تر ازهمه شــد و بیــــن بزرگـــی اش          در لابه لای ثانــــیه هــــای زمان گم است
از آب و خـــــاک مــهریه ي او جوانه زد          هر دانه ای که برسر هر خوشه گندم است
مصـــرف نکرد غیر خودش درمسیر حق          زهـــــرا تمام مرتبــه؛ الگــوی مـردم است
از خـــــود گـــذشت تا که ولایت علم شود          زهرا به پای دیــــن خـدا مثـــل اهرم است
دین خدا ز همت او جــــان گرفتــــه است

زن بـا نــــگاه فاطمه عـــنوان  گرفته است
زیــــباترین نمـــــایش تـــــابــــان روزگار          زهراست آنـــکه مانــده در اذهان روزگار
یک قطـــره از عنـــــایت زهرا نمی شود          براین زمیـــــن کــــرامت بــــاران روزگار
این سالها کـه آمـــــد و رفته است همچنان          زهـــــرا بـــــود بـــزرگ بزرگان روزگار
یــــعنی چـــــرا بزرگی زهرا غریب ماند          باید ســــؤال کـــــرد ز دیـــوان روزگــــار
 بایـــد سؤال کرد چرا درب خانه سوخت          از منـــــتــــــقم در آخـــــر و پایان روزگار
بایـــــــد کــــــسی بــیاید و غم را دوا کند

با رمز نام فاطـــــمه قرنــــي را بـــــپا کند

: امتیاز

مدح حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : هادی جانفدا نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

تا آمـدی کـمـی بنـــشینی کـنــارمــان            تقـدیراشاره کرد بـه کم بـودن زمـان

از روی خاک با کمی اکراه پا شـدی            رفتی وضو گرفتی از اشراق و بعد از آن


هجده نفس کشیدی ورکعت به رکعتـش            نزدیک تر شدی به خودت، ذات بی نشان

میخواستی جلـوه کنی بر زمـین ولی            توحید غیرتی شد و بـردت به آسمان

ازعصر جاهلیت آن ها تــورا گرفت            دادت به درک ناقص این آخرالزمان

حالا هزار سال پس از تورســیده اند            اهـل زمــین به قسمت جذاب داستان

جایی که آسمانبه زمین رزق مـیـدهد            از سفـرۀ نگـاه تو، بانـوی مهـربان!

درکوچه های ساکت ومرطوب شـهرما          حس می شـود حضور شما مــوقع اذان

اما هـنــوز منظـره ی بکــر خـالــقی          که وا نـشد به دیـدن تو چشـم دیگــران

این شعر را بگـیر و برای فرشـته ها           با لهـجـۀ خـدا وصدای خــودت بـخـوان

: امتیاز
نقد و بررسی

کم مانده بود دردِ پیغمبر خدا

مردم خدایشان بشود:یک زن جوان!

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علیرضا لک نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول مفاعلن مفاعیلن فع قالب شعر : ترکیب بند

بر عــالم ســرمــا زده گــرمــا دادند         خورشیدترین! تو را به دنیا دادند

با سجده و سجاده چهل روز گذشت         تا عــاقبت آن سیب خـدا را دادنــد


مــفــهــوم حــقــیــقـی حـیــاتی بـانو!         با تو به زمین معنی ومـعـنا دادنـد

تا اینکه به ســوی آسمـانها بپــریــم         با نــام شـمــا به بـالـمــان پـا دادند

ای قـبـلـه ی لـبـهـای محـمـد زهــرا

سر سبزی طـوبـای محمـد زهــرا

تسبـیـح خـدا که از ازل می کـردی         سجـده به هو عـزو جل می کردی

در لحـظه ی ناب سحـر هر جـمعه         یــاد همه ی اهـل محــل می کردی

با شهـد نگــاه مهــربـانت هــر روز         تـلخـی زمانه را عـسـل می کردی

لبخنـد که می زدی همه غــم ها را         در چشم علی چه زود حل میکردی

یـک دست به آسیــاب سنگی با درد         با دست دگــر بچه بـغـل می کردی

زحمت کش خــانه ی عـلی یا زهرا

مهتــاب شبـانه ی عـلــی یا زهــرا

توفاطمه هستی وکسی کـوثـر نیست         از رتـبـه ی قــدسی تو بــالاتر نیست

تــا روز ابــد اگـــر بـمـانـــد دنــیــا         غیر از تو کسی هم نفس حیدر نیست

ای شــان نــزول هـمه ی آییـن هـا         بی معـرفت مهـر تو پـیـغـمـبر نیست

هــر روز می آیــد دم در بـابـایـت         یعنـی احــدی از گـل من بهتـر نیست

این واجب عینی است ببـوسد دسـتت         این مهر پدر به ناز یک دختر نیست

یعنی که تویی بــانی خلقت زهــرا

یعنـی که تویی راه سعادت زهـرا

ای بال و پر فرشته ها دورو برت         ای حــور زمین که آسمان زیر پرت

بـا پــای ورم کــرده سـر سـجــاده         هـرگـز نـشود تـرک دعــای سـحـرت

صد بــارشنیده شد که پیغمبر گفت         ای روی دو پـهـلــوم فــدایـت پــدرت

خـرمـای بـهـشـتی تورا می خواهد         ایــن مـعـتـکــف دائـمـی پـشـت درت

تـا حـشـر بمـانـد بـه دل دنـیـامــان         غـمـنــامــه این زنــدگــی مخـتصرت

ای ناله ی جـانـسوز مدینـه زهــرا

خـاکستـر تو مانده به سیـنه زهـرا

بی تو همه ی باغچه هامان زردنـد         از داغ وغمت دوشنبه هـا دل سردند

از روز سقیفه تا که بـازوت شکست         بر حــرمت این خــانــه بــلا آوردنـد

با ضربه ی یک غلاف بی شرم وحیـا         ای وای بـمـیــرم چه کـبـودت کـردند

تـو رفتی و مـادران این داغ هنـوز         مارا به بـهـانــه ی غـمـت پــروردند

عجل لـولیک تو بخــوان یا زهــرا

ای مادر صاحب الـزمان یـا زهـرا

: امتیاز
نقد و بررسی

تسبـیـح خـدا که از ازل می کـردی         سجـده به هو عـزو جل می کردی

حالا همه ی قـبـیله ات در به درند         کی در حــرم امن تــو بر می گـردند

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : قاسم نعمتی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

قلم مطهر و صفحه مطهر و تحــریر            به آب و تاب کنم وصف آیـۀ تطهـیر

تو کیستی که همه قاصرند از درکت            چگونه می شود آخر تو را کنم تفسیـر


مـقـابــل قــدمت جـبـریـیــل زانـو زد            ز بس جلالیت ذات توست عـالـم گیر

به پیـشـگــاه شما از خــدا پیـام رسید            سلام حضرت کوثر؛ سلام خیر کـثیر

قسم به لوح و قلم گــر اراده فـرمایید            به باب میل شما می خورد رقم تقـدیر

میان خانه نشـستید و ذکــر می گوئـید            تمام ارض و سماوات غـرق این تکبیر

تمام خلق تو را در نـقاب دیـده و بس

فقط خدا رخ تو بی حجاب دیده و بس

زمانه ظرف ندارد که تو ظهور کنی            کجا به کـوتهی فکـر ما خـطـور کنی

اگـر قـنــوت بـگـیــری میـان سجـاده            تمام شهر به یک غمزه غرق نور کنی

کـلـیم خانـۀ حیدر! به یک دعای سحر            سرای کوچک خـانه شبیه طـور کنی

تو بهجت دل مولایی و به یک لبـخند            وجود خسـتۀ او را پُـر از سرور کنی

فضای کوچه پر از عطر سیب میگردد            ز هـر دیار اگر لحظه ای عبور کنی

تو روح عاطفه ای؛ گرچه من گنه کارم            مرا مباد ز خود لحظه ای تو دور کنی

غـبـار راهـم و تو سایۀ ســرم هـستی

چه غم به روز قیامت تو مادرم هستی

دگــر زمــان ســـرور پـیـامـبــر آمـد            که گـاه زخــم زبـان قــریش سـر آمد

تو هـمـزبــان خدیجه شدی میان رحم            که غم مخور شب تنهایی ات سحر آمد

برزگ بـانوی کعبه چقدر تنها بود...            ز دیــده های پر از مهر او گـوهر آمد

شـمـیـم سیب بهشت از حجاز می آید            نـگـار ماست غـریـبـانـه از سفـر آمد

خدا برای علی خلق کرده است تو را            بـرای شیـر خـدا بـهـتـرین سپـر آمـد

به روی شانۀ تو بیرق عـلی برپاست

علی که فاطمه دارد همیشه پابرجاست

کریم شهر علی سفره دار زهــرا بود            جـمال حق علی...آینه دار زهـرا بود

به دست خالی از این خانه سائلی نرود            که در کنار علی خانه دار زهـرا بود

قسم به آن زرهی که همیشه پشت نداشت            میان دست عـلی ذوالـفـقار زهرا بود

اگرچه نام علی هم ردیف با نمک است            بر این مـلـیح زمانه نگـار زهـرا بود

همه زمین و زمان در طواف روی علیست            مطاف روی علی در مدار زهرا بود

حسن کریم و حسین دست گیرعالمیان            همیشه محـور این اعـتـبار زهرا بود

از آن زمان که گل ما به عشق می آمیخت

خدا خدایی خود را به پای زهرا ریخت

خدا به وسعت عرشش تو را معظم کرد            کنیز خویش صدا کرده و مکرم کرد

صدای هــر تـپـش توست ذکـر عـلی            به این صدا همه ی ذکر ها منظم کرد

میان عرصۀ محشر شـفاعت همه را            به گوشه ای ز نخ چادر تو محکم کرد

سپـس گـشـود مـسیـر ورود جـنت را            گــروه فــاطمیون بر هـمه مقـدم کرد

چـکـیـدۀ جــلوات تـو و عـلـی روزی            حسین گشت و به پا بیرق محرم کرد

برای اینکه بمـاند هـمیـشه جـلــوۀ تو            میــان قــامت زینب تو را مجسم کرد

به هـرم آتش دوزخ بسوزد آن دستی            که بین کوچه به یک ضربه قامتت خم کرد

میان آن در و دیوار خون تازه نشست

بلند مرتبه بودی و حرمت تو شکست

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت ه دلیل ایراد محتوایی حذف شد

زیر بتمام فخر علی شوهری فــاطمه است          خـبــر دهیــد به حـیــدر که همسفـر آمد

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علی اکبر لطیفیان نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : ترکیب بند

پرواز مي دهيم كه بال و پرت كنيم            معــراج مي بريم كه پيـغمبرت كنيم

ديگر بس است خلوت چله نشيني ات            وقتش رسيده است مقرب ترت كنيم


دست گل قديمي خود را ازاين به بعد            دست تو مي دهيم كه تاج سرت كنيم

حالا نماز شكر بخوان فـديه اي بـده            تا صاحب زلال ترين كـوثرت كنيم

می خواستيم فــرق كني با پـيـمبـران            مي خواستـيـم آينـه ی ديگـرت كنيم

اين سيب را بگير و برای خودت ببر            وقتش شده است فاطمه را دخترت كنيم

شـايـسته است ‍‍؛ با پدر فـاطمه شدن            از خــانـوادۀ پـسـري ابـتـرت كـنـيم

ميخواستيم نسل تو زهرا نصب شود

ضرب المثل براي عجم تا عرب شود

خورشيد، آفتابي انـوار فـاطمه است            صبحي اگركه هست بدهكار فاطمه است

آئينه اش سه مرتبه خود را ظهور داد            پيغمبر و علي همه تكرار فاطمه است

هر جلوه ای كه جلوي نوري نميشود            زهرا شدن فقط و فقط كار فاطمه است

شــام زفــاف پـيـرهن كـهنه می برد            اين تازه اولين شب ايثار فاطمه است

فــردا اسيـر دست جـهـنـم نمـی شود            امروز هركسي كه گرفتار فاطمه است

زهــرا اگــر نـبــود ولايت نـداشتـيم

گمــراه مي شــديم و هـدايت نداشتيم

زهـرا بنـا نداشت خودش را بـنا كند            ميخواست، بنده باشد و يا ربـنا كـند

مثل عـلـي عـروج نمازش امان نداد            اصلا به پـاي پُـر ورمش اعتـنا كند

تا كـه مدينه از گـل تـوحـيد پر شود            كافي است در قنوت، خدا را صدا كند

طبق روال هر شب جمعه نشـسته تا            قبـل خودش سفارش هـمسايه را كند

دستي كه پيش خانۀ زهرا دراز نيست

در شرع بر جنازّ آنكس نماز نيست

او آمد و خـزان زمين را بهـار كرد            برشاخه هاي شكوفۀ عصمت، سواركرد

آيـا بــدون مهــر منـاجــات فـاطـمـه            مي شد به سجده كردن خود افتخاركرد؟

وفتي شب زفاف، پيمبر رسيد و بعد            بين علي و فاطمه ، تقسيم كار كرد

خوشحال شد تمامي احساس معجرش            وقتي رسول، فاطمه را خانه دار كرد

آن هم براي حاجت مسكين شهر بود            روزي اگر ز حـادثه ميل انـار كرد

اخلاص پينه هاش هميشه زبانزد است            از بسكه دست فاطمه در خانه كار كرد

وقـتي تـمام قـاطبه ها بي حماسه بود            خود را خميده كرد ولي ذوالفقار كرد

پس ميشود براي عوض كردن زمان            نـو آوري فــاطـمـه را اخـتـيار كرد

بي فاطمه كه شيعه شكـوفا نـمي شود

شيـعـه مريد دشمن زهــرا نمی شود

دنيا نـديـده است سفـرهاي اين چنين            جز درهواي فاطمه پرهاي اين چنين

ديــروز می شدند درختان بـدون سر            امـروز می دهند ثـمـرهای اين چنين

سر مي دهيم و منت ياغي نمي كشيم            همواره سر خوشيم به سرهاي اين چنين

دارد بساط كفر زمين جـمع مي شود            پيچيده در زمانه خبرهاي اين چنين

اصلا بـعـيـد نيسـت رو كـنــد به مـا            از مادری چنين و پسرهاي اين چنين

لبنان مگر چه داشت به جز نام فاطمه            آري عجيب نيست ظفرهاي اين چنين

دلهاي ما هميشه پُر از ياد فاطمه است

اين سرزمين قلمرو اولاد فاطمه است

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علی اصغر انصاریان نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

در آســـــمان ندیده کسی أختری چنین        یزدان نهفته در صدفش گوهری چنین
بعد از ظهور حضرت زهرا،دگر خدا        خِلقَت نکرده جلوه ی زیبـــاتری چنین


سیب بهشتی است به دامــان مصطفی        هرگز نداشته پدری دخــــتـــری چنین

جز فـاطمه که ( أم أبیها ) لقب گرفت        دیگر نبوده بــــهر پـــدر مادری چنین
مثل علی و فاطمه در زیرچرخ نیست        دنـــــیا ندیده شوهری وهمسری چنین
یــک فاطمه برای ولایت کِفایت است         دارد علی به خانه ی خود یاوری چنین
دو گوشواره اش حسنین اند،ای جهان        داری سراغ بهر کسی زیوری چنـین؟
زهرا نبود نخل امامــت ثمـــر نداشت         از اوبه جلوه آمده بـرگ و بری چنین
زهرا شناس باش،حـــدیث کسا بخوان         بی او نداشت اهل کسا مـحوری چنین
بانوی بانوان جهـــان نیســــت غیر او        نشنیده ام کـه بــوده زنِ دیگری چنین
پایش بــه روی بال فرشته نهاده است         عالم بــه حیرت آمده از مَعبری چنین
با چادرش چــقدر مسلمان درست کرد        هستم دخیل چادری ومــعجـری چنین
هرگز نماند سائل درمـــانده بی جواب        باید که سر نــهاد فقط بــر دری چنین
محشر بدون فاطمه مـحشر نمــی شود        محشر به وَجد آمده از محشری چنین
با دست های ساقی کوثر به روز حشر        سیــراب هست تشـه لبِ کوثری چنین
بگرفتــــــه ام ز درگــه او تــاج بندگی        بالاتر است از دو جهان أفسری چنین
ما عاقبت به خیــر شویـم از مـــحبّتش        خوشبخت آنکه داشت دم آخــری چنین
هرچه که داشته است همه خوب بوده اند        هرگزنداشته است ســتــایشگری چنین

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : مهدی نظری نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : ترکیب بند

زهرا بهانه ای ست که عـالم بنا شود           او آمـــده کــه مـادر آئـــیـنـه هـا شود

او آفــریده گشت که یــک چند مدتی           نـور خدا بـه روی زمین جابه جا شود


او از خدا رسیـــد به پیـــــغمبرخــدا           تا قـفـل پـلکهــای شـده بـسته وا شود

او آفریده شدکه دراین روزهای سخت           زهرا شود؛علی شود ومصطفی شود

او مادر تمامیِ دلهــــای حیـدریـست           بایـد که کُـفـو فاطـمه شیـر خـدا شود

هرکس مگر که مادرمعصوم میشود           او آمــده که مــادر کـرب و بلا شود

زهـرا اگر نبود چگونــه بـه عالمی؟           صدها روایت از مِی کوثرعطا شود

بی اذن فاطمه کسی اصلاًاجازه داشت؟           برروی خاک و اوج فلک پیشوا شود

ای خوش بحال آنکه درآن لحظه حساب           بـا انـتـخـــاب مـادری او سَــوا شـود

مادر سلام روز ظهورت مبارک است           لعنت برآنکه منکر صـدق شـما شود

ما را گــدای خانه لطفت حساب کن

ما را بــرای نوکــــریت انتخاب کن

مادرتویی که قدر شما بی نهایت است           هرجمله ی تو شامل صدها روایت است

درهر کجا که نام شما ذکر می شــود           تفسیر پایداری وصبر وصلابت است

جبریل باهزار ملک ریزه خوارتوست           سوگند خورده هرشبِ اینجا ضیافت است

هر کس مقـام نوکریت را فـروختــه           جان حسین و جان حسن بی لیاقت است

تاریخ ثبت کرده که این جان نثـاری ات           بهـرعـلـی نـمـونه اصل ولایت است

سلمان زخاک خانه تو رزق می گرفت           این است روزوشب همه کارش ارادت است

شاگـرد برتــرین تو واللهِ زینب است           تندیس عفت است؛ خداوند عصمت است

از گرد چادرت همه عالم درست شد

صدها هزار بیرق و پرچم درست شد

خورشید سبز نیمه شبِ انــتظار، تو           شـیریـنی همیــشه فـصل بـهـار، تــو

ابری ترین هوای تو سجاده های شب           هر روزتا به شب نفس روزه دار تو

ای رحمت تو شـامـل حال تمام خلق           روی سرم دوباره ز رحمت بـبار تو

ماهرچه هست از تو ولطفت گرفته ایم           تــا روز حشر پیـش خدا اعتـبار، تو

ما باعـلی امام تو؛هم رأی می شویم           هـر دم برای شیر خدا ذوالفـقار، تـو

آن روز که تـمـامی مردم پیـــاده انـد           بـر روی ناقه های بهشتی سـوار، تو

محشر به نام پاک تو محشورمیشویم

بی اذن تو ز درب جنان دور میشویم

توآمدی که در شب دلهـــا قمر شوی           در سیـنۀ شکـسـتۀ دوران گُهر شوی

توآمــــدی که قـامت دیـن را بپا کنی           بر شاخه های نخل ولا برگ و بَر شوی

تو آمدی که سوره کــوثر بــــیاوری           تو آمـدی برای عـلی بـال و پرشوی

توآمدی که مادری ات رانشان دهـی           تـو آمدی که مـادر کــل بـشـر شوی

مـــــعنای اصــل ام ابیها فـقـط تویی           تو آمـدی کـه باعـث فـخـر پدر شوی

تـو آمدی که در دل دریای شعله هـا           مثل کـتاب سـوخته ای شعله ور شوی

تو آمدی که برلب سادات روز و شب           شـعـر بلـند مـادرم و مـیـخ در شوی

تو آمدی که باطن شهری عـیان شود           تو آمدی که شاهـد مرگ پـسر شوی

من که برای مدح تو چیزی نـداشتـم

تنها قلــم بــــه صفحه قـلـبـم گـذاشتم

: امتیاز
نقد و بررسی

آنجا برای اینکه شــــفاعت شویم ما        حتما دودست ساقی خــود را بیـار، تو

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : سید حمید رضا برقعی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مربع ترکیب

شنـیده می شود از آسمان صدایی که            کشیده شعر مرا بـاز هـم به جایی که

نبود هـیچ کسی جز خدا، خدایی کـه            نــوشت نـام تو را، نــام آشـنایـی که


پس از نـوشتن آن آسمان تبـسم کـرد

و از شنیدنش افلاک دست و پا گم کرد

نوشت فاطمه، شاعر زبانش الکن شد            نوشـت فاطمه هفت آسمان مزین شد

نوشت فاطمه تکلیف نور روشن شد            دلیـل خــلق زمین و زمان معـین شد

نوشت فاطمه یعنی خدا غزل گفته اسـت

غزل قصیدۀ نابی که در ازل گفـته است

نوشت فـاطـمه تعریف دیگـری دارد            ز درک خـاک مـقــام فـراتـری دارد

خوشا به حال پیمبر چه مادری دارد            درون خـانـه بهـشت مـعـطـری دارد

پدرهمیشه کنارت حضور گرمی داشت

برای وصف تو ازعرش واژه برمی داشت

چراکه روی زمین واژۀ وزینی نیست            و شأن وصف تو اوصاف این چنینی نیست

وجای صحبت این شاعرزمینی نیست            و شعر گفتن ما غیر شرمگینی نیست

خدا فراتراز این واژه ها کشیده تو را

گمان کنم که تورا، اصلا آفریده تو را

که گِرد چـادر تو آسمان طواف کنـد            و زیر سایـۀ آن کـعـبه اعـتکاف کند

ملک بـبـیـنـد و آنگـاه اعـتـراف کـند            که این شکوه جهان را پُرازعفاف کند

کـتاب زنـدگی ات را مرور باید کرد

مرور کوثر و تطهیر و نور باید کرد

درآن زمان که دل ازروزگاردلخوربـود            و وصف مردمش الهاکم التکاثر بود

درون خـانـۀ تو نـان فـقـر آجـر بـود            شبیه شعب ابی طالب از خدا پُـر بود

بهـشـت عـالم بالا برایت آمـاده است

حصیرخانۀ مولا به پایت افتاده است

به حکم عشق بنا شد درآسمان عـلی            علی از آن تو باشد، تو هم از آن علی

چه عاشـقـانه همه عمر مهربان علی            به نان خشک علی ساختی به نان علی

از آسمان نگـاهت سـتاره می خـواهم

اگر اجازه دهی با اشـاره می خـواهم

به یاد آن دل از شهـر خـسته بنویسم            کنـار شعـر دو رکعت نشسته بنویسم

شکـسـتـه آمده ام تا شکـسـته بنـویـسم            و پیش چشم تو با دست بسته بنویسم

به شعر از نفـس افـتاده جان تازه بده

و مادری کن و این بار هم اجازه بده

به افـتـخـار بـگـوئـیم از تـبار تـوأیـم            هنوز هم که هنوز است بی قرار توأیم

اگرچه ماهمه در حسرت مزار توأیم            کنار حضرت معصومه در کنار توأیم

فضای سینه پر ازعشق بی کرانۀ توست

کرم نما و فرودآ که خانه خانۀ توست

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : محمد جواد غفور زاده نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : قصیده

صبح طلوع زهـرۀ زهـرا رسـیـده است           پـایـان ظـلـمت شـب یـلـدا رسـیـده است

ای روزگــار، دورۀ هـجـران تـمـام شـد           یعنی برات وصل به امضا رسیده است


بگشای چــشم شـوق به سوی فرشـتگان           ای بــاغ گـل زمان تـمـاشـا رسیده است
عطـر گـــل محــمـدی از مـكـه می وزد
           فصــــل گـل و تبـسم گل ها رسیده است
تــــا آن كه غرق نور شود آسمان وحی
           ماهــــی بـه نــام ام ابـیـهـا رسـیده است
آمــد نـدا: «فَـصَــلِّ لِـرَبِّك» حــبـیب مـا
           محـبوب ما حـبـیبـۀ دل هــا رسـیده است
بـــــر دفـتــر تــبسم كـوثــر نـوشـتـه انـد
           آیینــــۀ تـجـســـم طــــاها رســیـده است
قفــــل حـدیث قـــــدسیِ لـولاك بـاز شـد
           امشـب كـــلـیـد حـل مـعـما رسـیده است
امشب سروش غیب به گوش خدیجه گفت
           مام دو مـریم و دو مـسـیحا رسیده است
مرضیه ای كه سورۀ انسان مدیح اوست
           انسیه ای بــه جـلـوۀ حـورا رسیده است
هر كس رسیده است به هر رتبه و مقام
           از پـــرتـــو ولایت زهـــرا رسیده است
یعنــی كه آدم صـفـی الله از این طـریـق
           كم كم به علمِ «عَلَّمَ الاسما» رسیده است  
ازچشمه ی كرامت زهـرای اطهر است
           فیضی اگر بـه مـریم وحـوا رسیده است
تـــــا بنـــــگرد كلــــیم تـجلای طور را
           اشراق او بـه سـیـنـۀ سـیـنا رسـیده است
از پـرتو عـفاف همین بضعة النـبی ست
           نوری كه از ثَـــری به ثُریا رسیده است
تا زیر چـتـر عـصمت او یک دعـا کـند
           جبریـــــل با هـــزار تـمـنـا رسیده است
در ســایـه ی بهــشـت نـبـوت خـدای را
           روح بهــار وحـی به زهرا رسیده است
زهراكه هر شب از دل محراب تا سحر
           نورش به عرش «ربّی الاعلی» رسیده است
زهراكه سربه سجده ی شكر خدا گذاشت
           آوازه اش به مسجدالاقصی رسیـده است
زهراكه چون به خطبه صدایش بلند شد
           پــــژواك او بـه عـالـم بـالا رسیده است
زهرا كه «اِنَّ اَكرَمَكُم» ترجمـان اوست
           در بـنـدگی بــه قـلـۀ تـقـوا رسـیده است
زهــــرا كـه در مـقام رضا مجـتـبای او
           تا بی كرانِ صبر و مـدارا رسـیده است
زهــــرا کـه در مـقـام شهادت حسین او
           از كربلا به«لیلة الاسری» رسیده است
زهــــرا كـه در جـبین درخـشان زینبش
           ایمــان به رتـبه های تـجـلا رسیده است
زهـرا كه روز واقـعه هجده بهار داشت
           داغش به قـلب لالۀ صحـرا رسیده است
مــا مثـل قـطره دست به دامان كـوثـریم
           دریاست قطره ای كه به دریا رسیده است
امـروز اگر به فاطـمه دل بسـته ای بدان
           انگـیـزه شــفـاعـت فــردا رسـیــده است
تنــها نـه مهـر فـاطـمه آرام جـان ماست
           عــــشق علی بـه دادِ دلِ ما رسیده است
ای دل نــظر به پـنجـره هـای بـقـیع كن
           پایان كار عــشق به این جا رسیده است
دراین خجسته عید«شفق» لاله رنگ شد
           نـام مدیــــنه بــــرد و دلش باز تنگ شد

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : محمدفرحبخشیان(ژولیده نیشابوری) نوع شعر : مدح وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : مثنوی

آن شب زمين مكه بر خـود ناز مى‏ كرد          با ناز خود درهاى رحمـت باز مى‏ كرد
آن شب حرم سرتا قدم حـق راهدف بود          گوياى تكبير بــــلال از هر طـرف بـود


آن شب شفق درباغ دلها لاله مى ‏كاشت          آن رابه عشق يارهجده ساله مـى‏ كاشـت
آن شب سحرسجاده ‏ى دل باز مى‏ كـرد          قامت به قد قامت، مودّت سـاز مــى ‏كرد
آن شب فلق شعر گل مهتاب مـى‏ خـواند          ازبهرغم شادى حديث خواب مــى ‏خواند

آن شب سپيده جامه برتن چاك مى‏ كرد          گرد ملال از روى احـمد پــــاك مى‏ كرد
آن شب زمان چرخ و فلك را تـاب مى ‏كرد          كلك قضــا لـــوح قــــدر را آب مــى‏ داد
آن شب زمين آبستن شـور و شـعف بود          غواص دل آمــــاده‏ ى صـــيد صدف بود
آن شب منا شعـر مباركبـــاد مــى‏ خواند          زيــبا سرود آن شــــب ميــلاد مى‏ خواند
آن شب خديجــــه بـود و درد بـار دارى          از بـــاردارى بــــود كــــارش بــيقرارى
آن شــب ز تنهايى روانش رنـج مى ‏برد          رنج شكــــوفايى بــــه پاى گنــج مى‏ برد
آن شب زنان مكـــــه بر او پـشت كردند          از او بريدند و نكـــوهــش مشـــت كردند
آن شب درّ ناسفته ‏اى، بـحر كـــرم سفت          طفلى كه بودش دررحـم بـا اوسخن گفت
آن شب ميان آن دو اســـرارى مگو بـود          وقـــــت شــــكوفـايى نــــخـل آرزو بــود
آن شب به مادرازبهشـت وحورمى ‏گفت          از مرگ ظلمت در ديــــار نور مى‏ گفت
آن شب سحر آهنگ شادى ساز مى ‏كرد          در را براى صبح صــــادق باز مى‏ كرد
آن شب خديــجـــه بـــود و آه جانگدازش          لطف خداى مهربــــان و سوز و سازش
آن شــب بهشتــــى بانــــوان امداد كردند          با يارى خـــــود قــــلب او را شاد كردند
آن يـــــك به دستش ساغرى آكنده از مُل          آن يك برايـــش سنــدس و استبرق و گل
آن يــــك به پايش با ترنم لاله مى ‏ريخت          لبخند از لــــب در، ديـار ناله مى‏ ريخت
آن يك بــــرايش بــاده در پيمانه مى ‏كرد          آن يك پريشان گيســـوانش شانه مى ‏كرد
مــــريم به گـــوشش آيه انجيل مى‏ خواند          آسيه بهــــــرش داستــــان نيل مى‏ خواند
ســـارا برايش عود و عنبر دود مى ‏كرد          او را مهيــــا بــــهر يــك مولود مى‏ كرد
نــــاگه خـدا از راز هستى پرده برداشت           آهنگ فتح نور در شهــــر سـحر داشت
تــــا مصــــطفى را ابــتران، ابترنخوانند          شعر هجا در وصف پـــيغمبر نــــخوانند
ام القــــرا آيــــينه دار نــــور گــــرديــــد           چشم كج انـــــديشان عالــــم كور گرديد
كون ومكان را ذات حق زيب وفرى داد          بر خــــاتم پيـــــغمبرانـــــش دخــترى داد
آن هــــم چه دخــــتر نازنين و ناز پرور          دخـــتر نه ؛ بلـــكه بر يتــــيم مكه، مــادر
بــــالاتر از او بـــين زنها دخترى نيست          در امتــحان هـمسرى شد نمره ‏اش بيست
آمــــد به دنــــيا عــصمت كبراى سر مد          ام‏ الائـــمــــه فــــاطــــمــــه ام ‏مــــحمــــد
آمــــد بــــه دنــــيا شــــاهكار كلك خلقت          گنجــــينه شــــرم و حيــــا و كان عصمت
آمــــد به دنــــيا آنــكه نورش منجلى بود          معراج احـــمد بــــود و منهــــاج على بود
آمــــد به دنيا آنكـــه هستى هست مستـش           از مستى هــــستى بــــشر شد پاى بستش
گــــر او نــــبودى هستـــــى عالم نبودى          مشهـــــودى از آب و گــــل و آدم نبــودى
گــــر او نبــــودى زندگى بى محتوا بود          در پــــرده ابــــهام آيــــات خـــــدا بـــــود
او رحــــمتى بر رحمـــــة للعالمين است          او زينـــت آيـــــات قــــرآن مبـــــين است
بـــــر جسـم ختم‏ الانبيا روح است زهرا          بر كشتــــى عــــدل عـلى نوح است زهرا
آئينــــه دار نــــهضت پيغمبـــر اسـت او          بهر پدر دلســــوزتــــر از مـــادر است او
مظهر خدا هست و خدا را اوست مظهر          ساقى علـــى هست و على را اوست كوثر
شــــرمنده از نــــور جمالش آفتاب است          درس نخــــستين برزنان حفظ حجاب است
لب هاى ختــــم الانبــــيا بوسيـــد دستش          پيمــــانه صــــبر علـــى گرديــــد مستـــش
از بس كـــه داده ذات حق قدر و مقامش          قـــد قــــامت احمد بــــود از احـــترامـــش
بــــى فاطمه نــــام نــــبى مــــعنـا ندارد          فـــــرقى علــــى با حـــضرت زهـرا ندارد

: امتیاز